سفر به هفت بهشت در خاک طلایی کویر سبز - جملات زیبا

تابستان را به خاطر همین صبح نورانی اش دوست دارم؛ انگار دوباره زنده شده ام. پس باید عمیق تر نفس بکشم، راه بروم، بدوم، پرواز کنم و سفر کنم. با گروهی دنیاگرد، مسافر شهر شعر و فیروزه ام؛ شهری در جنوب کوههای بینالود و در فاصله 115 کیلومتری مشهد مقدس که روزی ابرشهر نامیده می شد.

راه هموار است، اما چشم انداز آن، تا چشم کار می نماید کویری است و ناهموار. موسیقی آرامی همسفر من است و تماشای روستاهای کوچکی را که مانند نگین فیروزه ای در خاک طلایی کویر سبز شده اند، لذت بخش می نماید. سمت چپ جاده، توربین های بزرگ بادی خوش رقصی می نمایند و به مسافران شهر بینالود خوشامد می گویند. فرفره های غول آسا، خود را به دست باد سپرده اند و برق تحویل می دهند. از بینالود که دور می شویم، زمین سرسبزتر می گردد و تابلوی سمت راست جاده، قدمگاه را نشان می دهد.

قدمگاه بر دامنه بینالود قرار گرفته؛ پر بار و پر درخت. فروشنده هایی کنار جاده ایستاده اند و گالن های پلاستیکی می فروشند.

در قدمگاه: جاده باریک و پر پیچ و خمی ما را به قدمگاه می رساند. باغ سرسبز قدمگاه همانند گوشه ای از بهشت، در دوران صفوی و به دستور شاه عباس اول ساخته شده است. حیاط آن پر از حوض های کوچکی است که فواره ها از دلشان می جوشد. اینجا بسیار شلوغ است و همه ظرف هایی به دست دارند که از آب متبرک پر شده است. کمی جلوتر، بنای زیارتگاه واقع شده است و در آن سنگی با جای دو پای انسان داخل ضریح قرار گرفته است. می گویند امام رضا(ع) که از مدینه راهی مرو بودند، در این مکان توقف نموده اند و هنگامی که می خواسته اند بر خاک تیمم نمایند، آب جاری شده است؛ آمیزه ای از واقعیت و عشق که این مکان را به زیارتگاهی مقدس تبدیل نموده است.

رستوران های روباز مشهد

رستوران نزدیک حرم مشهد

فهرست وسایل سفر به مشهد با اتوبوس

باغ قدمگاه یکی از نمونه های باغ ایرانی است. عمارت باغ قدمگاه به صورت هشت گوش و با ایوان های بلند و طاق نماهای دو طبقه ساخته شده و دارای کاشی های هفت رنگ و گچبری زییایی است. این بنا ظاهرا به وسیله شاه عباس اول ساخته و بعد از زلزله سال 1084 در سال 1091 به امر شاه سلیمان بازسازی شده است.

سنگ هایی که آرامش می دهند

وارد شهر کهن نیشابور می شویم. خاک این شهر، بستر فیروزه های گرانقیمت است و تماشا جواهرات تزیین شده با این فیروزه ها، خالی از لطف نیست؛ زیورآلاتی که هنر دست ایرانی را به رخ دنیاگردان می کشد.

می گویند فیروزه سنگی است که برای انسان و به خاطر آرامش او آفریده شده است. نامورترین و پرخواهان ترین فیروزه های ایران، فیروزه نیشابور است و از 2 هزار سال پیش تا به امروز استخراج می گردد. در بروشوری می خوانم که نیشابور قطب سوم فراوری فولاد دنیا و قطب اول فراوری فیروزه دنیا است. بزرگترین فرش دنیا به مساحت 5000 متر مربع در نیشابور بافته شده است و خاتمه، حدیث سلسله الذهب از سوی امام رضاع در نیشابور بیان شده است.

یادگاران علم و ادب و هنر: نام نیشابور با عطار و خیام و کمال الملک گره خورده است. عطار را با هفت شهر عشق می شناسیم که در شعر مولانا، او پیمود و ما هنوز اندر خم یک کوچه اش مانده ایم و خیام را با عنوان ریاضیدان، شاعر و منجمی نامی که در زمان وزارت خواجه نظام الملک، گاهشماری ایران را اصلاح کرد و کمال الملک، نقاش زبردست دوران قاجاریه که پرده معروف او به نام تالار آینه که از شاهکارهای نقاشی ایرانی است.

این شهر فیروزه ای، پر از بهشت است. حالاباغی مصفا روبه روی ماست، پر از دار و درخت و گل و زمزمه آب. اینجا آرامگاه خیام است. معماری خاص و متفاوت آرامگاه را تا به حال از نزدیک ندیده بودم؛ واقعاً مسخ نماینده است.

برای گشت و گذار در این دنیای شعر و عشق، یکی دو ساعت کفایت نمی نماید. باید ساعت ها نشست و گوش سپرد و زمزمه کرد. روبه روی آرامگاه، دو نفر لباس های قجری کرایه می دهند و عکاسی می نمایند. لباس های رنگارنگ آدمها، به این بهشت، آب و رنگ دیگری داده است. نوشیدن چای زعفران پس از خوردن دیزی سنگی در جوار حضرت خیام هم تجربه متفاوتی است.

کنار امامزاده محروق: سمت راست آرامگاه، زیارتگاه امامزاده محروق است که آرامشش ما را فرا می خواند. امامزاده محروق از نوادگان امام سجاد (ع) بود که در قیام علیه خلیفه وقت به شهادت رسید. پیکرش را به آتش کشیدند و خاکستر آن را در محله تلاجرد از محله های قدیم شهر نیشابور به خاک سپردند. به همین دلیل به محروق یا سوخته معروف شد. از آنجا یکراست به تماشا بقایای شهر تاریخی شادیاخ می رویم.

در شهر تاریخی شادیاخ: شادیاخ یکی از محله های شهر کهن نیشابور بوده که از اوایل سده سوم هجری مسکونی شده و تا سال 669 هجری که زمین لرزه آن را درنوردیده، اهمیت ویژه ای داشته است. این محله به دلیل وجود کاخی که عبدالله بن طاهر به نام شادیاخ در آن بنا نهاد، به این نام معروفیت یافت.

یکی از محله های اشرافی نشین نیشابور و کاخ آن، محل سکونت و زندگی امیران و پادشاهان بوده است. این کاخ با حمله مغول به نیشابور، ویران و با زلزله سال 1281 کاملاً متروک و مدفون شد.

همه سکوت نموده اند و به شگفتی های این شهر متروک خیره مانده اند. بخشی از بقایای باستانی شادیاخ مانند اسکلت زنی که به دلیل بیماری، قد خیلی کوتاهی داشته، در نزدیکی شهر به نمایش گذاشته شده است. فروشنده ای در نزدیکی شهر متروک، شربت ریواس می فروشد و طعم ترش و شیرین این سوغات نیشابور، بی نظیر است. آخرین مقصد ما در سفر یکروزه به شهر شعر و ادب، ملاقات از آرامگاه کمال الملک است که نزدیک شهر شادیاخ واقع شده است.

آرامگاه کمال الملک: آرامگاه این نقاش برجسته تاریخ ایران، معماری منحصر به فرد و هندسه ای پیچیده ای دارد و کاشی معرق به کار رفته در آن، معماری شهر کاشان، یعنی محل زادگاه این نقاش ایرانی را یادآور می گردد. روی سنگ قبر هم نقش برجسته ای از کمال الملک به وسیله شاگرد او مرحوم استاد ابوالحسن صدیقی، سنگ کاری شده است. نمای بنا و تزیینات و بعلاوه رنگ کاشی های این آرامگاه، هماهنگی فراوانی با آرامگاه عطار دارد که در کنار آن است.

عطار طبیب بوده، اما در میانسالی از درمان جسم به درمان روح روی می آورد و به صوفیه می گراید. جایگاه والای این شاعر تا جایی است که مولانا جلال الدین او را روح عالم معنی نامیده و مقامش را می ستاید.

آرامگاه عطار سرد و سنگی است، اما نستعلیقی از شعرهای او در کنار مرغان منطق الطیر همانند هدهد، یاکریم، طوطی، کبک، عندلیب، طاووس، قمری، فاخته، شاهین، مرغ زرین، هما و بوتیمار به دیوارها جان داده اند.

انگار عطار از هفت وادی طلب، عشق، معرفت، استغنا، توحید، حیرت و فقر، خاتمه به فنا می رسد و در همین جا در آغوش خاک سرد، آرام می گیرد و زیارت او، خاتمه خوشی از سفر به شهر کهن نیشابور است.

هفت شهر عشق را عطار گشت / ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم