(تصاویر) اولین موجود زنده ای که به عمیق ترین نقطه دریا رسید!
به گزارش جملات زیبا، سطح دریا، مرزی است بین دو دنیای کاملاً متفاوت؛ در بالای این مرز، دنیای خشکی ها، هوا، نور خورشید و ریه ها قرار گرفته است و در زیر آن، دنیا آب، عمق و فشار. هرچه از این مرز پایین تر بروید، دنیا تاریک تر، خصمانه تر، ناآشنا تر می گردد و انسان نیز در آنجا کمتر شناخته شده است. وبسایت خبری Newyorker طی گزارشی تصویری به یکی از کاشفان عظیم اعماق اقیانوس ها پرداخته که توانسته به عمیق ترین نقاط آب های دنیا نفوذ کند.
در ماه ژوئن گذشته، یک زیر دریایی کوچک سفید که در پشت کشتی قرار داشت، از طریق یک جرثقیل به آب های اقیانوس آرام انداخته شد. این زیر دریایی کوچک که تنها یک سرنشین داشت، بر روی سطح آب به آرامی شناور شد. سپس خلبان زیر دریایی سوئیچ را چرخاند و پمپ های برقی، آب دریا را به درون محفظه خالی زیر دریایی مکیده تا با افزایش وزن آن، به درون آب فرو رود.
بیشتر زیر دریایی ها تنها قادرند چند صد متر پایین بروند و سپس به حرکت افقی در زیر آب ادامه دهند، اما این یکی برای غرق شدن مانند یک سنگ طراحی شده بود. این زیر دریایی با نام Limiting Factor، شبیه به یک کیسه عظیم، با یک لامپ بیرون زده در پایین بود. برای اینکه زیر دریایی بتواند فشار شدید آب را اعماق زیاد تحمل کند، این وسیله با فلز تیتانیوم ساخته شد چرا که این فلز دارای قدرت انعطاف بالا و مقاوم در برابر خوردگی و نسبت بالای مقاومت در برابر چگالی بود. در واقع در عمیق ترین نقاط دنیا، فشار آب در حدود 16 هزار پوند بر هر اینچ مربع است و این به معنای آن است که یک فیل را بر روی یک کفش پاشنه بلند نگه دارید. این زیر دریایی یک قطعه تیتانیوم به قطر پنج پا بود که خلبان و همه سیستم های کنترل، در آن قرار گرفته بود. زیر جایگاه مسافر یک ساندویچ ماهی تن، ناهار خلبان بود. رسیدن به پایین تقریباً چهار ساعت طول می کشد.
نور خورشید در اولین هزار پا آب کاهش می یابد. این منطقه پلاژیک نامیده می گردد که لایه پلانکتون، خرپا و صخره ها است. این منطقه انتهای اکوسیستم گیاهان دریایی و همچنین پستانداران و ماهی هایی است که آن ها را می خورند. یک غواص مصری زمانی تا مرز های این لایه پایین آمد. این شاهکار احتیاج به یک عمر آموزش، چهار سال برنامه ریزی، یک تیم از غواصان پشتیبانی، مجموعه ای از مخازن هوایی تخصصی و یک صعود خسته نماینده و سیزده ساعته با فشرده سازی مداوم داشت تا خون وی مسموم نگردد و ریه های او منفجر نشوند.
غوطه وری به سرعت حدود دو و نیم پا در ثانیه کاهش یافت. پس از بیست دقیقه غواص، خلبان به منطقه نیمه تاریک رسید، جایی که آب های محیط تیره و سیاه می شوند. تنها نور موجود در محیط، تابش نور کمی از عروس های دریایی، میگو های استتار شده و شکارچیانی است که با فانوس های طبیعی خود، طعمه ها را جذب می نمایند. در این منطقه تاریک غذای کمی وجود دارد و برای همین سرعت متابولیکی موجودات این نقطه بسیار کند است. اغلب ماهی های این منطقه چشم ندارند، چون کارایی هم در این تاریکی ندارد. پس از یک ساعت نزول، زیردریایی به عمق ده هزار پا رسید که آغاز منطقه مغاکی است. دما در این منطقه همواره چند درجه از انجماد بالاتر است و هیچ تأثیری از آب و هوای سطح دریا نمی گیرد. موجودات این منطقه از برف دریایی تغذیه می شوند که اصطلاحی است برای ضایعاتی از ماهیان و گیاهان مرده از لایه های فوقانی که به آرامی و به صورت دائمی به درون این منطقه می افتند. منطقه مغاکی که عمق آن به بیست هزار پا هم می رسد، حدود نود و هفت درصد از کف اقیانوس را شامل می گردد.
پس از دو ساعت سقوط آزاد، زیر دریایی وارد منطقه فراژرف می گردد. نام این منطقه در زبان انگلیسی Hadal است که برگرفته از نام هادس، خدای یونانی عالم اموات است. این منطقه در واقع شامل گودال هایی - شکاف های زمین شناسی در لبه های صفحات زمین- است که اگرچه تنها بخش کوچکی از کف اقیانوس را تشکیل می دهد، اما تقریباً پنجاه درصد از عمق آن را در بر می گیرند.
خلبان اکنون از عمق بیست و هفت هزار پایی گذشته است که حتی برای هر نوع ماهی فراتر از حد توان به شمار می رود (سلول های آن ها در این اعماق فرو می ریزند.) پس از عمق سی و پنج هزار پایی، خلبان آغاز به آزاد سازی یک سری از وزنه های زیردریایی کرد تا نزول او کند گردد. بیش از ده کیلومتر آب روی محفظه تیتانیومی فشار وارد می نماید که اگر نقصی وجود داشته باشد، می تواند فوراً آن را منفجر کند.
در نهایت این زیردریایی کف صاف گودال ماریانا را لمس کرد و خلبان، پنجاه و سه ساله ای بنام ویکتور وسکوو، به اولین موجود زنده با خون و استخوانی تبدیل شد که به عمیق ترین نقطه در آب های دنیا رسید. وسکوو به همراه تیمش و با این زیر دریایی تیتانیومی ساخت شرکت Triton توانست پنج نقطه عمیق آب های دنیا را فتح کند. او و تیمش رشته کوه های زیر آبی را کشف و هزاران نمونه بیولوژیکی را جمع آوری کردند که برخی از آن ها گونه های جدیدی را نشان می داد.
وسکوو می گوید: مرگ را باید در برخی از مواقع تفسیر کرد، اما در هر صورت شما باید آن را بپذیرید. او می افزاید: عظیمترین ریسکی که شخص می تواند از آن بگذرد، اتلاف وقت بر روی زمین است. به عبارت بهتر بدون آنکه حداکثر استفاده لازم را از زندگی ببریم، آن را به انتها برسانیم. تنها راه مبارزه با مرگ همین استفاده کامل از زندگی است.
در ادامه تصاویری از سفر های اکتشافی وسکوو را خواهید دید
ویکتور وسکوو
پاتریک لاهی، مالک شرکت تریتون و سازنده زیردریایی
ساختار درون زیر دریایی و محفظه نگهداری خلبان
منبع: فرارو