داریوش مهرجویی: هر چه می سازم سانسور و توقیف می شود - جملات زیبا

به گزارش ایسنا، 17 آذر سالروز تولد مهرجویی یکی از پیشگامان موج نو در سینمای ایران است و بی اغراق نیست اگر او را تنها فیلمساز سینمای ایران با کلکسیونی از افتخار و عنوان بدانیم؛ کسی که آثارش در جایزه گرفتن و توقیف شدن رکورد دارند.

مهرجویی در طول بیش از نیم قرن فیلمسازی، علاوه بر خلق شخصیت های ماندگار در سینما، بازیگرانی را با فیلم هایش به سینمای ایران معرفی کرده که هر کدام یا ستاره شدند یا مسیری تازه پیش رویشان باز شد؛ مثل عزت الله انتظامی، خسرو شکیبایی، بیتا فرهی، علی مصفا و لیلا حاتمی.

آثار او در سال های دور وقتی که شرکت در جشنواره های جهانی این چنین مرسوم نشده بود، در جشنواره های معتبری مثل ونیز، برلین، کن، شیکاگو و توکیو شرکت داشت و جایزه هایی هم گرفت؛ اما به همان مقدار فیلم هایش در ایران با مشکلاتی روبرو می شدند و کم پیش آمده که از زیر تیغ سانسور و توقیف به راحتی گذر کرده باشند.

مجموع سال هایی که برخی فیلم های مهرجویی در توقیف به سربردند به حدود 25 سال می رسد، ولی از بین همه آن ها، داغ توقیف سنتوری بیش از بقیه بر دلش به جای مانده و هنوز می توان حسرت و رنج آن را در کلامش پیدا کرد.

مهرجویی از زمان شروع پاندمی در قرنطینه به سر می برد و حتی تلفن همراهش نیز معمولا خاموش است تا به قول خودش از دست پیام های زیاد تبلیغی در امان باشد، با این حال به بهانه تولدش در گپ و گفتی از حال و احوال این روزهایش و نیز فیلم لامینور صحبت کرد که بخشی از آن را در ادامه می خوانید.

کارگردان فیلم های گاو و هامون ابتدا درباره شرایط اکران فیلم لامینور که حتی قرار بود جزء اکران نوروزی سال قبل باشد، گفت: فیلم را به جشنواره فجر ندادیم و منتظریم وضع کرونا بهتر شود تا مردم به سینما ها بیایند و شرایط برای اکران مناسب باشد. فکر می کنم لامینور، بالاخره عید (نوروز سال آینده) روی پرده بیاید.

او درباره اینکه آیا قصد ساخت فیلم جدیدی را ندارد، بیان نمود: دوست دارم، ولی من هر چه می سازم سانسور و توقیف می شود. کلا هم شرایط طوری است که با این گرانی و تورم، فیلمسازی صرف نمی کند، چون ساخت یک فیلم دست کم 10 میلیارد تومان هزینه دارد و باید موقع اکران 30 میلیارد بفروشد تا به پول اولیه اش برسد.

مهرجویی در ادامه اشاره ای که به توقیف و سانسور فیلم هایش داشت، گفت: من این روز ها در حال نوشتن خاطراتم هستم، آنجا خیلی از مسائل را درباره آنچه بر سر فیلم هایم آمد می گویم، اما امیدوارم وضع بهتر شود، سانسور کم شود و جلوی فیلمساز ها را هم نگیرند.

متاسفانه آن ها اجازه می دهند یک فیلم آنقدر جلو بیاید، در فستیوال شرکت کند، جایزه بگیرد، با آن پُز هم بدهند، ولی بعد، شب اکران توقیفش می کنند. بهتر است اگر می خواهند جلوی کاری را بگیرند همان اول که سناریو را می خوانند بگویند، نه وقتی که این همه جلو رفتی و کلی خرج کردی.

کارگردان اجاره نشین ها با وجود گله هایی که دارد تاکید می کند: با همه این اتفاق ها می دانم که سینما پابرجا می ماند، چون جوان ها هر روز مشتاق فیلمسازی می شوند و جلو می آیند.

سینما تفریح مردم است و برای همین، این همه سینما در سال های اخیر ساخته شده است؛ هر چند جای افسوس دارد که وقتی ما می گفتیم سینما کم است، چیزی نمی ساختند، اما حالا که وضع فیلم ها به اینجا رسیده و جلوی خیلی از فیلم ها گرفته می شود این همه سالن سینما ساخته شده است.

مهرجویی در حالی در انتظار اکران فیلم لامینور است که آخرین فیلم اکران شده اش اشباح در سال 93 بود.

لامینور به تهیه کنندگی رضا درمیشیان یکی از متقاضیان اکران نوروز 99 بود که با تعطیلی سینما ها بر اثر شیوع کرونا، برنامه ریزی ها برای نمایش آن منتفی شد.

این فیلم سال 98 حاشیه هایی بر سر عدم حمایت بنیاد سینمایی فارابی داشت که در نهایت منجر به یک جدال رسانه ای میان تهیه کننده و مدیرعامل وقت بنیاد (علیرضا تابش) شد.

لامینور دومین فیلم مهرجویی درباره موسیقی با آهنگسازی کریستف رضاعی و خوانندگی کاوه آفاق است و شاید اکرانش خاطرات تلخ سنتوری را در خاطر مهرجویی کمرنگ کند؛ فیلمی که در بیست وپنجمین جشنواره فجر تحسین خیلی ها را برانگیخت و جایزه بهترین فیلم از نگاه تماشاگران را هم گرفت، اما شب اکران عمومی توقیف شد.

*منبعی که برای تاریخ تولد داریوش مهرجویی به آن استناد شده، دانشنامه سینمای ایران تالیف عباس بهارلو است که 17 آذر سال 1319 در آن قید شده در حالی که در برخی منابع دیگر مثل ویکی پدیا سال 1318 درج شده است