با ظهور هواپیمایی های مقرون به صرفه قیمت در صنعت سفرهای هوایی، چه سرنوشتی در انتظار این صنعت است؟ - جملات زیبا

اولین خطوط هوایی مقرون به صرفه قیمت توانستند بازار را با تحول عظیمی رو به رو نمایند. بازاری که پس از دهه ها نبود رقابت صحیح میان شرکت ها و افزایش روزافزون هزینه ها، شرایط، برای سقوط و نابودی آن فراهم شده بود.

اما اکنون که این بازار و صنعت به دوران اوج رشد و شکوفایی خود رسیده، آیا این تعادل طولانی مدت بین شرکت های هوایپمایی مقرون به صرفه قیمت و سنتی همچنان پابرجا است؟

این معمایی است که پاسخ آن می تواند تعریف نوی از سفرهای هوایی در سال های آینده را ارائه کند.

در اوایل ظهور خطوط هواپیمایی مقرون به صرفه قیمت، کشیدن مرز معین بین خطوط مقرون به صرفه و شبکه های هواپیمایی با خدمات کامل، بسیار ساده تر بود. چرا که هر کدام، خدمات متمایز و معینی را با ارزش گذاری های متفاوت عرضه می کردند.

شرکت های هواپیمایی مقرون به صرفه قیمت تا حد امکان خدمات خود را ساده و در پایین ترین سطح حفظ می نمایند؛ یک کابین با صندلی های مشابه، بدون غذای رایگان، بدون مجوز حمل بار رایگان و ارتباطات پروازی محدود.

در واقع این شرکت ها تمامی هزینه ها و خدمات زائد و غیرضروری را حذف می نمایند.

این شیوه ای که شرکت های هواپیمایی مقرون به صرفه در پیش گرفته اند به کاهش قابل توجه قیمت ها منجر می گردد. در عین حال مسافرانی که تمایل دارند سفری راحت تر را تجربه نمایند می توانند برای دریافت خدمات اضافی، هزینه های لازم را علاوه بر هزینه پرواز بپردازند.

با وجود این مسئله، رقابت با این شرکت های مقرون به صرفه برای شرکت های هواپیمایی سنتی بسیار سخت است. آنها نمی توانند هزینه ها و ساختارهای عملیاتی خود را با سرعت کافی تغییر دهند.

در عوض، آنها می توانند در بخش هایی از این تجارت سرمایه گذاری نمایند که در جریان رقابت با شرکت های مقرون به صرفه، برگ برنده آنها محسوب می گردد: پرواز در مسیرهای طولانی و بازارهای سازمانی.

این تقسیم بازار لزوما خاتمه این ماجرا نیست.

هنوز هم منظره رقابتی در این عرصه به سرعت در حال تغییر است.

Pere Suau-Sanchez از مرکز مدیریت حمل و نقل هوایی در دانشگاه کرنفیلد انگلستان معتقد است که بحران های مالی اخیر به عنوان یک کاتالیزور برای تغییراتی بزرگ و ناگهانی در این زمینه عمل نموده است.

هواپیمایی های مقرون به صرفه قیمت، به منظور دست یافتن به سهمی از بازار که تا پیش از آن در انحصار هواپیمایی های سنتی بود، بعضی از عناصر و عوامل مدل تجاری خود را بهبود بخشیده اند.

Suau-Sanchez می گوید: ما قبلا مشاهده نموده ایم که در اروپا، شرکت های هواپیمایی مقرون به صرفه قیمت مانند Ryanair، مسیرهای خود را به مقصد شهرهای ثانویه و با سودهای کم، کاهش داده اند و پروازهایی به فرودگاه های بزرگ تر برای دستیابی به بخش پر سودتر این بازار، ترتیب داده اند. هم زمان با این تغییر، کسب و کارهای کاهنده هزینه ها، به خصوص شرکت های کوچک و میانه، مشتاقانه از این سفرهای هوایی مقرون به صرفه قیمت استقبال نموده اند.

به این ترتیب، قواعد و قوانین سنتی صنعت هواپیمایی مقرون به صرفه قیمت، یکی پس از دیگری، کنار گذاشته شدند.

آنچه که این صنعت، امروزه شاهد آن است، تغییراتی قابل توجه در مدل تجاری بعضی از شرکت های هواپیمایی مقرون به صرفه است. به گونه ای که به اعتقاد بسیاری از شاغلان این صنعت، نوع نوی از هواپیمایی شکل گرفته است.

به عنوان مثال، بسیاری از هواپیمایی های مقرون به صرفه قیمت به ارائه بسته های خدماتی متنوع، روی آورده اند.

به جای انتخاب تک تک خدمات به طور جداگانه، اکنون مسافران می توانند مجموعه ای از خدمات را انتخاب نمایند که هر کدام شامل دسته ای از خدمات مانند صندلی بهتر، اجازه حمل بارهای بزرگ تر و امکان دسترسی به محل استراحت هستند. خدماتی که معمولا در هواپیمای های فول سرویس ارائه می شوند اما با وجود این، به علت ارائه سرویس ها با قیمت پایین تر، گوی سبقت را از رقبا می ربایند.

با در نظر گرفتن مشتریان تجاری، ایرلاین های کم هزینه، آغاز به فروش بلیط هایی به وسیله شبکه توزیع جهانی نموده اند که بسیاری از خریداران شرکتی از آن استفاده می نمایند. شبکه توزیع جهانی یا GDS، شبکه جهانی ذخیره جا برای مسافران است که شرکت های هواپیمایی را از کشورهای مختلف به هم پیوند می دهد.

حتی بعضی از شرکت های هواپیمایی مقرون به صرفه قیمت، برنامه وفاداری مشتریان (Loyalty program) اختصاصی خود را تبیین نموده اند. همه این عوامل دست به دست هم داده و هواپیمایی های سنتی را وادار می نماید که در کنار پرواز در مسیرهای طولانی که سود بیشتری برای شرکت ها دارد، سفرهای کوتاه تر را نیز ارائه نمایند.

برای مقابله با این چالش، هواپیمایی های فول سرویس یا خدمات گرا، راهکارهای متفاوتی اتخاذ نموده اند. بعضی از مجموعه هواپیمایی های بزرگ، شرکت های تابعه خود را برای ارائه خدمات کم هزینه و رقابت با ایرلاین های مقرون به صرفه قیمت، راه اندازی نموده اند.

درست مثل راه اندازی شرکت ترانساویا (Transavia) به وسیله ایر فرانس- کی ال ام و جرمن وینگز (Germanwings) و یورو وینگز (Eurowings) به وسیله لوفت هانزا (Lufthansa).

آنها بعلاوه پیروز شده اند که مسافران را در دسته بندی هایی غیر از کلاس های پروازی معمول هواپیمایی ها یعنی کلاس تجاری و کلاس اکونومی قرار دهند.

بدین ترتیب هواپیمایی های خدمات گرا نیز می توانند خدمات مقرون به صرفه تر با سطح پایین تری ارائه دهند و خدمات اضافی را حذف نمایند.

امروز دیگر انتخاب پرواز شرکت های هوایی با خدمات کامل به معنای غذای گرم رایگان و اجازه حمل بار بدون محدودیت نیست.

در حالی که بالاترین سرویس یک شرکت هواپیمایی مقرون به صرفه، مشابه کلاس تجاری است، بیشتر سرویس های پایه ارائه شده در هواپیمایی های سنتی ممکن است سطحی از خدمات را ارائه دهند که با خدمات هواپیمایی های مقرون به صرفه قیمت فرقی ندارند.

مشارکت غیرمنتظره

تحول دیگری که در این حوزه اتفاق افتاده، ارائه تعریف مجددی از مفهوم هواپیمایی کم هزینه است. تعریفی که مرزهای جدانماینده این شرکت های هواپیمایی و شرکت های رقیب یعنی هواپیمایی های خدمات گرا را از بین برده است.

هواپیمایی های کم هزینه در حال ورود به عرصه همکاری و مشارکت با هواپیمایی های دیگر حتی شرکت های فول سرویس هستند.

ارائه خدمات در چارچوب توافقنامه ها این امکان را برای مسافران فراهم می نماید که در میان ایرلاین های مختلف، آن را که متناسب با شرایطشان است انتخاب نمایند. اما این مسئله نیز با چالش هایی همراه است.

بزرگ ترین چالش، تضمین ثبات این خدمات است.

فرض کنید شخصی برای سفر، یک هواپیمایی با سرویس کامل را که به خدمات پروازش معروفیت دارد انتخاب نموده باشد. چنانچه یکی از این هواپیمایی های همکار، خدمات اضافی را حذف نموده باشد، مسافر، دو تجربه متفاوت را در یک سفر خواهد داشت.

شاید این یکی از دلایلی باشد که شرکت لوفت هانزا را وادار نموده تا شرکت تابعه مقرون به صرفه قیمت خود یعنی جرمن وینگز را فقط در حوزه بازارهای نقطه به نقطه ثانویه توسعه دهد. بدین ترتیب بیشتر پروازهای ارتباطی خود به قطب های اصلی را، تحت انحصار برند خود نگه داشته است.

با این حال، هواپیمایی هایی نظیر جت بلو در آمریکا و Vueling اسپانیا، سال ها پروازهای ارتباطی با هواپیمایی های امیریتس (Emirates) و قطر ایرویز (Qatar Airways) داشته اند.

به نظر می رسد که باید منتظر چنین اتفاقی در آینده نزدیک صنعت هواپیمایی مقرون به صرفه قیمت باشیم.

خاتمه یک عصر

اخیرا غول هواپیمایی کم هزینه ایرلندی، شرکت Ryanair اعلام نموده است که تمایل دارد توافقنامه های مشارکتی با هواپیمایی TAP پرتغال و نروژین ایر شاتل، هواپیمایی مقرون به صرفه قیمت نروژی، امضا کند.

در صورتی که این مشارکت قطعی گردد، تحولی بزرگ در صنعت هواپیمایی اروپا خواهد بود چرا که Ryanair بزرگ ترین شرکت هواپیمایی مقرون به صرفه قیمت اروپا است.

تکرار پیروزیت های سفرهای مقرون به صرفه قیمت در حوزه سفرهای با مسافت طولانی، چالش برانگیز است. اینکه شرکت ها تا کنون به چنین پیروزیتی دست نیافته اند، شاهدی بر این مدعا است.

Suau-Sanchez شرح می دهد که اداره کردن یک هواپیمایی با پروازهای طولانی بدون وجود یک شبکه پشتیبان، بسیار سخت است.

وی اشاره می نماید که در اروپا بازارهای معدودی وجود دارند که می توانند از یک شرکت هواپیمایی مستقل با پروازهای دوربرد، پشتیبانی نمایند.

حتی در آسیا که مفهوم پرواز دوربرد مقرون به صرفه قیمت، بیشتر جا افتاده است، هواپیمایی هایی مانند AirAsia بر شبکه های تغذیه نماینده تکیه دارند.

شاید همکاری و مشارکت هواپیمایی ها بتواند کلید حل این مشکل باشد. این مشارکت می تواند به توسعه صنعت هواپیمایی های مقرون به صرفه قیمت با پروازهای دوربرد منجر گردد.

افزایش قابلیت های هواپیماهای نو، به عنوان مثال بوئینگ 787 دریم لاینر، که برای عملکرد موثر در پروازهای طولانی طراحی شده است، و مسیرهای پروازی نوی که توافقنامه EU-U.S. Open Skies گگردده است، بازیگران دیگر این صحنه خواهند بود.