اولکیلوتو: جزیره ای که پذیرای یک زباله دان هسته ای مهر و موم شده، به مدت 100,000 سال خواهد بود
به گزارش جملات زیبا، در جزیره اولکیلوتو واقع در غرب فنلاند، پروژه ای شروع شده که هدف آن ساخت یک زباله دان هسته ای زیرزمینی است. این محل قرار است پسماندهای هسته ای را به مدت بیش از 100,000 سال در خود نگه دارد. با اینکه انرژی هسته ای به عنوان منبعی پاک تر و کم آلاینده تر نسبت به سوخت های فسیلی تلقی می گردد، پسماندهای آن چالشی جدی و طولانی مدت ایجاد نموده است.
بخش عمده ای از پسماندهای هسته ای در دسته سطح پایین و میانه طبقه بندی می شوند؛ از لباس های آلوده گرفته تا فیلترها و ابزارهایی که در نیروگاه ها استفاده می شوند. اما اندازه اندکی از این زباله ها که به پسماندهای سطح بالا یا HLW معروف اند، حاوی 99 درصد از رادیواکتیویته تولیدشده هستند و می توانند تا هزاران سال باقی بمانند. طبق تحقیقات، این زباله ها حدود 10,000 سال زمان احتیاج دارند تا سطح رادیواکتیویته شان به میزانی کاهش یابد که با سنگ معدنی اولیه استخراج شده برابری کند.
زباله دان زیرزمینی آنکالو: راهکاری برای یک معضل دنیای
در سال 2016، فنلاند تصمیم گرفت با ایجاد یک تأسیسات ذخیره سازی زیرزمینی به نام آنکالو (Onkalo)، این معضل را حل نماید. واژه آنکالو در زبان فنلاندی به معنای حفره یا غار است. این زباله دان در عمق 430 متری بستر سنگی ساخته شده و هدف آن ذخیره سازی ایمن و طولانی مدت پسماندهای هسته ای است.
طبق برنامه ریزی ها، انتقال زباله های هسته ای به این تأسیسات تا یک قرن آینده ادامه خواهد داشت. سپس، در دهه 2120، این مکان به طور کامل مهر و موم خواهد شد. این پسماندها در ظروف مسی و چدنی جوش خورده قرار گرفته و در لایه های مختلف زمین دفن خواهند شد.
زمان: یک چالش بی انتها
اگرچه انتقال پسماندها به آنکالو طی 100 سال آینده انجام می گردد، اما این بازه زمانی در مقایسه با عمر رادیواکتیویته این زباله ها بسیار ناچیز است. این زباله ها تا 100,000 سال آینده همچنان فعال و خطرناک خواهند بود، که به مراتب فراتر از تصورات تاریخی و فرهنگی ما است.
هشدار به نسل های آینده: چالش زبان و ارتباط
یکی از مهم ترین مسائل زباله دان آنکالو، ارتباط با نسل های آینده است. چگونه می توانیم به جوامع بشری در هزاران سال آینده، یا حتی گونه های دیگر هوشمند، هشدار دهیم که این مکان خطرناک است؟
پیشنهاداتی که تا به امروز ارائه شده اند شامل:
- ایجاد یک چشم انداز ترسناک و ناخوشایند:
پژوهشگران پیشنهاد داده اند که محیط زباله دان را به گونه ای طراحی نمایند که حس خطر و دافعه را ایجاد کند. مثلاً ساخت یک دشت بی حاصل و سیاه که هم از نظر بصری و هم از نظر حرارتی ناخوشایند باشد. ایده این است که حتی اگر زبان و فرهنگ تغییر کند، ظاهر این منطقه به گونه ای باشد که هیچ کس تمایل به نزدیک شدن به آن نداشته باشد.
- استفاده از حیوانات هشداردهنده:
یکی از ایده های جالب شامل پرورش گربه هایی است که در صورت نزدیک شدن به مواد رادیواکتیو تغییر رنگ می دهند. داستان های مرتبط با این گربه ها می تواند به عنوان نمادی فرهنگی در نسل های آینده باقی بماند.
- نشانه های ساده و دنیای:
پیشنهادهایی مانند ساخت اشکال هندسی یا استفاده از نشانه های بصری که فارغ از زبان و فرهنگ، پیغام خطر را منتقل نمایند.
آزمایش های پیروز و آغاز عملیاتی آنکالو
در ماه اوت سال جاری، آزمایش های اولیه دفن پسماندها در آنکالو انجام شد که پیروزیت آمیز بود. این پروژه قرار است در سال 2025 یا 2026 به طور رسمی عملیاتی گردد و برای قرن ها به عنوان محل اصلی ذخیره سازی پسماندهای هسته ای فنلاند عمل کند.
آینده زباله دان های هسته ای
اگرچه آنکالو یکی از پیشرفته ترین و پایدارترین پروژه های ذخیره سازی زباله های هسته ای در دنیا است، اما این پروژه تنها گام کوچکی در حل این معضل دنیای است. با توجه به طول عمر بالای رادیواکتیویته پسماندهای هسته ای، زباله دان های زیرزمینی مانند آنکالو تنها می توانند بخشی از راهکار باشند.
علیرغم اینکه این تأسیسات به عنوان یک راهکار بلندمدت طراحی شده اند، جامعه بشری همچنان باید درباره تأثیرات طولانی مدت انرژی هسته ای و نحوه مدیریت بهتر زباله های آن تحقیق کند.
منبع: یک پزشک